اشعار

نـسیـمی از سر زلـفت بـهـار دنـیا شد            تو آمدی و امیــدی به عشق پـیـدا شد
تو آمدی و خبر آمد از سرادق عرش            زمین برای همیشه پُـر از مسیحـا شد

درـست مـثــل زمــان تــولـد زهــــرا            مدیـنه مثـل زمـین های مکـه زیبـا شد
هــزار حـظ مـنــزّه بـه دیــده اش آمـد            همین که چشم ستاره به روی تو وا شد
و آسمان اگر امروز این همه بالاست            به پـای قـامت طـوبـایی شـمـا پـا شـد
صـدای پــای کـریـمــانه تــو مـی آیـد
دلـم به پـشـت در خــانــه تـو می آیــد
تو نور عشقی و حق آفتابتان کرده است            دعای سبزی و حق مستجابتان کرده است
مـیان خـیـل هـزاران هـزار بخـشـنده            برای جود خودش انتخابتان کرده است
قـسم به کـعبه برای شـفاعت فرداست            اگر جـواد الائمه خطابتان کرده است

هزار و چهار صد سال می شود که خدا            مرا پیاله به دست شرابتان کرده است
خدا سرشته تو را تا که مثل نـور کند
کریمی اش به کریمی تو ظهـور کنند
مـسیـح سـبز نفـس های تو حـیـاتـم داد            شعـاع نـور ضریحت به جاده ام افـتاد
بـرای آنکه خــدا حـاجـت مـرا بـدهـد            مرا نوشت مرید و تو را نوشت مراد
صدای اول عشق و صدای آخرعشق            تـمام عـشقی و ای عشق خانه ات آباد

چـگـونه شـکـر بجا آورد اسـیـری که            غلام حلقه به گوش تو بوده مادر زاد
رسیده است به روی مه ت سلام رضا
عــلـی اکــبــر در خـانـۀ امــام رضـا
نگاه بی مثلت از تـبار خـورشید است            ضریح چشم قشنگت مدار خورشید است
کـواکب از جریان تو نـور می گیـرند            طلوع نور شما تا دیار خورشید است
تو انعـکـاس جـمـال امام خـورشـیدی            شبـیه آینه ای که کنـار خـورشید است
همین که سردی مان رفت وفصل گرما شد            به گوش خویش سرودم که کارخورشید است
قسم به حرمت خاک زمین کرب وبلا            به آن دیار که مه پاره بار خورشید است
جواب کودک خورشید سر بریدن نیست
جواب نـور گـلوی سحر بریدن نیست

دست گـدای بـاده به دامـان رسیده است           اوضاع دل دوباره به سامان رسیده است

شوریده و پر از طرب و شاد و نغمه خوان           بلبل به صحن سبز گـلستان رسیده است

شوری به پاست در دل هرعاشق خراب           بر کار عشق سلسله جنبان رسیـده است

افـتـاده است غـرق تـواضـع به پـای او           عرشی که دید مظهر ایمان رسیده است

با جنس ناب و بوی گلاب و شمیم دوست           با روحـی از لطافت بـاران رسیده است

این مه جـبین که نـور دو چشم امام شد           با عطر و بوی پونه و ریحان رسیده است

از بـرکـت قـدوم پـُر از نـور این پـسـر           چـشم رضا به خلقت باران رسیده است

بر روی قـلب مـردم ایـران نـوشـته شد           باب الــورود شـاه خـراسان رسیده است

اینگونه است، میشود اینگونه هم نوشت            باب الـمـراد مـردم ایـران رسـیـده است

او چلچـراغ راه عروج است و عاشقی            پیر و مراد و مرشد خوبان رسیده است

او معجزات چشم کریمش نگفتنی است           تعریف و وصف علم عظیمش نگفتنی است